در سری مقالات مجله کافه دارو به بررسی جنبه های مختلف از سلامتی پرداخته ایم، حال در این مقاله قصد داریم به بررسی علائم بیماری خود ایمنی و نحوه بهبود آن بپردازیم.

بیماری خود ایمنی چیست؟       

سیستم ایمنی نقش دفاع از بدن را بر عهده دارد که در شرایط بیماری خود ایمنی،  سیستم ایمنی به جای دفاع، به بدن حمله می‌کند که طبق تحقیق محققان عوامل محیطی همچون در معرض عفونت قرار گرفتن یا قرار گیری در معرض مواد شیمیایی ممکن است در بروز بیماری خود ایمنی دخیل باشند. در شرایط سلامت بدن، سیستم ایمنی بین سلول های بیگانه و سلول های بدن تمایز قائل می‌شود، اما در عارضه خود ایمنی، بدن قادر به تشخیص سلول های خود نیست، از این رو به بدن حمله می‌کند.

 از جمله بیماری های رایج خود ایمنی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

- دیابت نوع اول: در این نوع بیماری، سیستم ایمنی به سلول های تولید کننده انسولین در لوزالمعده حمله می‌کنند و منجر به از بین رفتن آنها می‌شوند.

- آرتریت روماتوئید: در این نوع بیماری سیستم ایمنی به مفاصل فرد حمله می‌کند که درد و سفتی مفاصل را در فرد منجر می‌شود.

- ام اس: اطراف سلول های عصبی در سیستم عصبی دارای پوشش محافظی (غلاف میلین) است که مولتیپل اسکلروزیسMS  به آن آسیب می‌رساند. آسیب به این غلاف سبب کاهش سرعت انتقال پیام ها بین مغز و نخاع و دیگر قسمت های بدن می‌شود.

- بیماری سلیاک: در این نوع بیماری، سیستم ایمنی به قسمتی از دستگاه گوارش حمله می‌کند و منجر به التهاب در فرد می‌شود. بیماران مبتلا به سلیاک از غذاهای حاوی گلوتن، پروتئین در گندم و سایر محصولات غلات نمی‌توانند استفاده نمایند.

- بیماری آلوپسی گیلن باره: در این نوع از بیماری خود ایمنی فرد با ریزش سکه ای مو مواجه می‌شود این ریزش ابتدا در ناحیه سر و ممکن است در صورت پیشروی به دیگر نواحی همچون سبیل، ریش و مژه نیز منجر بشود.

- بیماری کبد: در این نوع بیماری کبد فرد مورد حمله قرار می‌گیرد که در ابتدای این عارضه ممکن است فرد با علامت خاصی مواجه نشود اما در صورت پیشرفت علائمی همچون ضعف، تغییر رنگ ادرار و مدفوع در فرد پدیدار شود.

- رفلاکس معده، نفخ گوارشی، احساس ضعف عمومی، یبوست، آلرژی، پسوریازیس، خارش های مزمن، بیماری های التهابی روده IBS، IBD ، دردها و تیک های پراکنده، خارپاشنه، میگرن، مشکلات مربوط به کبد از دیگر بیماری های ناشی از خود ایمنی است. بیماری خود ایمنی دارای علائم اولیه هستند که چند نمونه از این علائم شامل:

-  بی حسی و گزگز در دست و پاها

- عدم داشتن تمرکز

- ریزش مو

- احساس خستگی و درد عضلات

- بثورات پوستی و تورم و قرمزی

 که البته اگر بیماری خود ایمنی منجر به بیماری خاصی در فرد شود علائم آن بیماری نیز در فرد پدیدار می‌شود.

نحوه تشخیص بیماری خود ایمنی

بیماری خود ایمنی از جمله بیماری هایی ست که تشخیص آن معطوف به یک آزمایش و یا یک تست نیست. در مواردی که پزشک به بیماری خود ایمنی مشکوک باشد در مرحله اول اقدام به گرفتن تست آنتی بادی از فرد می‌نماید که در صورتی که این تست مثبت باشد مراحل دیگر از باب تشخیص کدام نوع بیماری آغاز می‌شود.

بیشتر بخوانید: لینولایف و تأثیرات آن

درمان بیماری خود ایمنی

در بهبود و درمان بیماری خود ایمنی عموماً از روش هایی بهره مند می‌شوند که فعالیت سیستم ایمنی را کاهش دهد تا از آسیب بیشتر آن ممانعت نمایند. از این رو در این مواقع عموماً از داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی بهره مند می‌شوند. البته شایان ذکر است که این روش برای همه مبتلایان به این عارضه مناسب نمی‌باشد بطور مثال:

- افراد مبتلا به سرطان و تحت شیمی درمانی

- افرادی که پیوند اعضا انجام داده اند.

- افراد مبتلا به عفونت

شایان ذکر است در بهبود بیماری خود ایمنی از طریق طب سنتی نیز اقداماتی را پیش رو قرار می‌دهند که از جمله آن بهره مندی از گیاهان دارویی است که چند نمونه از این گیاهان شامل:

- زردچوبه: کورکومین موجود در زردچوبه به کاهش آنزیم های افزایش دهنده التهاب کمک مؤثری می‌کند.

- زنجبیل: خاصیت آنتی اکسیدانی و ضد التهابی زنجبیل مثال زدنی است از این رو می‌تواند در بهبود بیماری خود ایمنی مناسب باشد.

- دارچین: دارچین نیز با خاصیت آنتی اکسیدانی و ضد التهابی خود در درمان بیماری های خود ایمنی مؤثر است.